Verbum

алю́вій, ‑ю, м.

Адклады, якія ўтварыліся з рачных наносаў.

[Лац. alluvio.]

алювія́льны, ‑ая, ‑ае.

Які ўтварыўся з наносаў рэк у рачных далінах. Алювіяльная глеба.

алюмі́ніевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да алюмінію. Алюмініевая прамысловасць. // Які мае ў сабе алюміній. Алюмініевы сплаў. // Зроблены з алюмінію. Алюмініевыя талеркі.

алюмі́ній, ‑ю, м.

Хімічны элемент, лёгкі метал серабрыста-белага колеру.

[Ад лац. alumen, aluminis — галун.]

алю́р, ‑у, м.

Спосаб хады альбо бегу каня (рысь, галоп і інш.).

[Фр. allure.]

аляні́ца, ‑ы, ж.

Самка аленя. Па рэдкім ягадніку і мху, крута выгнуўшы шыю, імчыць аляніца, а следам за ёю гарэзнае алянятка з кароткім хвосцікам-кутасом. Лось.

аляпава́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць аляпаватага.

аляпава́ты, ‑ая, ‑ае.

Зроблены без густу, груба. Аляпаваты ўзор. // перан. Грубы, няўклюдны. Аляпаватае разважанне.

аля́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Невялікая птушка атрада вераб’іных з кароткімі крыламі і доўгімі нагамі, якая жыве па берагах рэк; вадзяны верабей.

амазо́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Жанчына-коннік. [Таня:] — Я недзе чытала, што ў даўнія часы былі жаночыя войскі. Здаецца, амазонкамі звалі. Новікаў.

2. Доўгая жаночая сукенка для язды на конях. Імчаліся конна маладыя паненкі ў чорных амазонках. Бядуля.

3. часцей мн. (амазо́нкі, ‑нак). Паводле грэчаскай міфалогіі — ваяўнічае племя жанчын.