Verbum

алапа́т, ‑а, М ‑наце, м.

Урач, які ў процілегласць гамеапату прытрымліваецца звычайнай сістэмы лячэння. Назва дадзена гамеапатамі.

алапаты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да алапатыі. Алапатычныя сродкі лячэння.

алапа́тыя, ‑і, ж.

Устарэлая назва, дадзеная гамеапатамі звычайным (негамеапатычным) метадам лячэння.

[Ад грэч. allos — другі і pathos — пакута, хвароба.]

алатрапі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Выкліканы, створаны алатропіяй.

алатро́пія, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць аднаго і таго ж хімічнага элемента ўтвараць розныя простыя рэчывы.

[Грэч. allos — іншы і trópos — паварот, напрамак.]

ала́х, ‑а, м.

Назва бога ў мусульман.

•••

Адзін алах ведае — нікому не вядома.

Алах яго ведае — невядома, не ведаю.

алба́нец,

гл. албанцы.

алба́нка,

гл. албанцы.

алба́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Албаніі, албанцаў. Албанская мова.

алба́нцы, ‑аў; адз. албанец, ‑нца, м.; албанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. албанкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Албаніі.