Verbum

інвесці́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. інвесціраваць.

інвесці́равацца, ‑руецца; незак.

Падвяргацца інвесціраванню.

інвесці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Укласці (укладваць) капітал у якое‑н. прадпрыемства ў сваёй краіне або за мяжой з мэтай атрымання прыбытку.

[Ад лац. investire — апранаць.]

інгаля́тар, ‑а, м.

1. Апарат для лячэння інгаляцыяй.

2. Тое, што і інгаляторый.

інгалято́рый, ‑я, м.

Памяшканне, прызначанае для інгаляцыі.

інгаляцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да інгаляцыі. Інгаляцыйны пакой. Інгаляцыйнае прыстасаванне.

інгаля́цыя, ‑і, ж.

Лячэнне верхніх дыхальных шляхоў удыханнем лекавых рэчываў (у выглядзе пары, газаў, распыленых вадкасцей). Рабіць інгаляцыю.

[Ад лац. inhalare — удыхаць.]

інгібі́тар, ‑у, м.

Спец.

1. Рэчыва, якое замаруджвае працяканне хімічных рэакцый або спыняе іх.

2. Рэчыва, якое паніжае актыўнасць ферментаў у арганізме або тармозіць біялагічныя працэсы.

[Ад лац. inhibere — затрымліваць.]

інгрэдые́нт, ‑у, М ‑нце, м.

1. Састаўная частка якога‑н. злучэння або сумесі.

2. Кніжн. Састаўная частка чаго‑н.

[Ад лац. ingrediens, ingredientis — які ўваходзіць.]

інгу́ш,

гл. інгушы.