Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

увапха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Тое, што і упхаць.

увапхну́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад увапхнуць.

увапхну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.

Разм. Тое, што і упхнуцца. Здалося, Ткачук не адразу рашыўся лезці за мной, але ўрэшце, нязграбна хапаючыся за, спінкі сядзенняў, увапхнуўся і ён. Быкаў.

увапхну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Разм. Тое, што і упхнуць.

ува́р, ‑у, м.

1. Тое, што і уварка.

2. Колькасць, аб’ём, на які паменшала што‑н. пры варцы.

увараві́т, ‑у, М ‑віце, м.

Мінерал ізумрудна-зялёнага колеру з групы гранатаў з дамешкай хрому.

[Ад уласн. імя.]

ува́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад увары́ць.

ува́рачны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для ўваркі чаго‑н. Уварачны пункт.

ува́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ува́рваць — увары́ць і ува́рвацца — увары́цца.

уварва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. урыва́цца — уварва́цца.

уварва́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад уварва́ць (у 1, 2 знач.).