Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцчшэюя-.
авеілмнопрсухшыю

каба́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да кабалы (у 1, 2 знач.). Кабальная залежнасць. Кабальная павіннасць.

2. Які знаходзіцца ў кабале (у 2, 3 знач.); заняволены. Кабальныя халопы.

3. перан. Звязаны з цяжкімі ўмовамі, нявыгадны для аднаго з бакоў. Кабальны дагавор. Кабальныя ўмовы арэнды.

каба́н, ‑а, м.

1. Самец свінні; кныр. // Кастрыраваны самец свойскай свінні; парсюк. У Максімавых варотах, у ямцы, ляжаў і вяла павільваў хвосцікам кабан-кормнік. Капыловіч.

2. Дзікая свіння; дзік, вепр. Вялізны дзікі кабан павольна выходзіць з ляснога гушчару і брыдзе па чэрава ў снезе. Колас.

кабані́на, ‑ы, ж.

Мяса кабана. — Тут і ваўку да іх цяжка падступіцца, хоць ён да кабаніны і вельмі ласы. В. Вольскі.

каба́нчык, ‑а, м.

Памянш.-ласк. да кабан; невялікі кабан. [Матруна] загадала .. [сыну] выгнаць з хлява ды папасвіць кабанчыка. Марціновіч.

кабарга́, ‑і, ДМ ‑рзе; Р мн. ‑рог; ж.

Горная бязрогая жывёліна сямейства аленевых з мускуснай залозай на жываце (у самцоў).

[Алтайск.]

кабарго́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кабаргі, належыць ёй. Кабарговая шкура.

кабардзі́нец,

гл. кабардзінцы.

кабардзі́нка ​1,

гл. кабардзінцы.

кабардзі́нка ​2, ‑і.

Народны мужчынскі танец на Каўказе; род лезгінкі.

кабардзі́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Кабарды, кабардзінцаў, належыць ім. Кабардзінская парода коней. Кабардзінскі фальклор.

кабардзі́нцы, ‑аў; адз. кабардзінец, ‑нца, м.; кабардзінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. кабардзінка ‑нак; ж.

Народ, які складае карэннае насельніцтва Кабардзіна-Балкарскай АССР.