Verbum

курады́мець,

гл. куродымець.

курады́міць,

гл. куродыміць.

кура́жыцца, ‑жуся, ‑жышся, ‑жыцца; незак.

Разм. Важнічаць, трымацца фанабэрыста. Куражыцца дзед, сам сябе Нясе ён з павагай, высока. Колас. // Крыўляцца. Сцяпан куражыўся, як малое дзіця. Асіпенка.

куранё,

гл. кураня.

куранны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да курэня (у 3 знач.).

2. у знач. наз. куранны́, ‑ога, м. Атаман курэня (у 3 знач.).

кура́нты, ‑аў; адз. няма.

Даўнейшая назва вежавага або насценнага гадзінніка, бой якога суправаджаецца музыкай, а таксама музычны механізм такога гадзінніка. Крамлёўскія куранты.

[Ад фр. courant — бягучы.]

кураня́ і куранё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Птушаня курыцы.

кураня́тка, ‑а; Р мн. ‑так; н.

Памянш.-ласк. да кураня.

кураня́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кураняці. Куранячы пух. // Прызначаны для куранят. Куранячая клетка.

курапа́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Дзікая птушка атрада курыных. Белая курапатка. Шэрая курапатка. Горная курапатка.