Verbum

ільдзі́нка і льдзі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Памянш.-ласк. да ільдзіна; невялікая льдзіна. Праходзілі крыгі; рака, ачышчаючыся, паспешліва праганяла адзінокія льдзінкі. Ракітны. // Кавалачак тонкага лёду. Палі прыцерушыў лёгкі сняжок, толькі рудзеюць сцежка, пратаптаная клетачкамі лапцей, ды каляіны, поўныя каламутнай вады і тонкіх патрушчаных ільдзінак. Грахоўскі. // Лядзяш (на дрэвах, страсе і пад.). Сцюдзёная льдзінка на бярозе гарыць халодным сіняватым святлом. Лынькоў.

і́лька, ‑і, ДМ ільцы; Р мн. ілек; ж.

Драпежны пушны звярок сямейства куніцавых, які водзіцца ў Паўночнай Амерыцы. // Футра гэтага звярка.

і́лькавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ількі. Ількавае футра. // Зроблены з футра ількі. Ількавая шапка.

ільма́, ‑ы, ж.

Вялікае лісцевае дрэва з каштоўнай драўнінай, пашыранае ў Еўропе.

ільме́нь, ‑мяня, м.

Мелкае возера, берагі якога зараслі чаротам і трыснягом.

ільмо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ільмы. Ільмовы лес. Ільмовая кара. Ільмовая драўніна.

2. у знач. наз. ільмо́выя, ‑ых. Сямейства шыракалістых дрэў і кустоў, да якога адносяцца вяз, ільма, клён і інш.

ільна... і льна... (гл. ільно...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «ільно...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: ільнаводства, ільнасеялка.

ільнаво́д і льнаво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Той, хто вырошчвае лён. Стараннай працай ільнаводаў здабыт высокі ўраджай ільну. «Звязда».

ільнаво́дка і льнаво́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Жан. да ільнавод.

ільнаво́дства і льнаво́дства, ‑а, н.

Галіна сельскай гаспадаркі, якая займаецца развядзеннем лёну; навука аб вырошчванні лёну.