блінда́жны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да бліндажа. Бліндажнае перакрыцце.
бліндзі́раваны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад бліндзіраваць.
2. у знач. прым. Дадаткова ўмацаваны (пра ваенныя збудаванні, караблі і пад.). Бліндзіраваны поезд.
бліндзі́равацца, ‑руецца; незак.
Зал. да бліндзіраваць.
бліндзі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.
Уст. Дадаткова ўмацаваць (умацоўваць) ваенныя збудаванні, караблі і пад.
бліне́ц, ‑нца, м.
Тое, што і блін. Дзень быў святы. Яшчэ ад рання Блінцы пякліся на сняданне. Колас. Пахла ў хаце гарачымі блінцамі і скваркамі. Чорны. На рог стала, засланы чыстым абрусам, лёг першы блінец. Брыль. // Разм. Тое, што сваёй формай падобна на блін (пра шапку, берэт). І нельга не падзівіцца, як толькі трымаецца гэты блінец, ссунуты на адно вуха. Васілевіч.
блі́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Тое, што і бліновы.
2. у знач. наз. блі́нная, ‑ай, ж. Сталовая, у якой бліны з’яўляюцца абавязковай стравай.
бліно́вы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да бліна; з якога робяць бліны. Бліновая мука. Бліновы апалонік.
блінт, ‑а, М ‑нце, м.
Спец. Плоскае цісненне на кніжных вокладках, якое робіцца без фарбы гарачым прэсам.
[Ад ням. blind — сляпы.]
блінтава́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. блінтаваць.
блінтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.
Рабіць цісненне на кніжных вокладках з мэтай іх афармлення або падрыхтоўкі іх паверхні для друкавання фарбай ці фольгай.