Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

аддзеясло́ўны, ‑ая, ‑ае.

Утвораны ад дзеяслова. Аддзеяслоўны назоўнік.

аддзёўбваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да аддзяўбці.

аддзіма́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да аддзімаць.

аддзіма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Адносіць назад або ўбок павевамі ветру. Вецер аддзімае крысы паліто. // Раз-пораз выдыхаць ротам паветра ў часе сну або ў стане фізічных перагрузак. А Лёва, стоячы побач з тэлефоннай будкай, толькі пацее ды аддзімае. Брыль.

аддзіра́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да ададрацца.

2. Зал. да аддзіраць.

аддзіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да ададраць, аддзерці.

аддзьму́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Дзьмухаючы, здзьмухнуць.

аддзьму́хвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

З сілай, з шумам выдыхаць паветра. Прыйшоўшы з кузні, Міша доўга мыўся каля парога, паліваючы на рукі з кубка, з прыемнасцю аддзьмухваўся і пырхаў. Арочка.

аддзьму́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да аддзьмухаць.

аддзьму́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да аддзьмухаць.