аддзеясло́ўны, ‑ая, ‑ае.
Утвораны ад дзеяслова. Аддзеяслоўны назоўнік.
аддзёўбваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да аддзяўбці.
аддзіма́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да аддзімаць.
аддзіма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.
Адносіць назад або ўбок павевамі ветру. Вецер аддзімае крысы паліто. // Раз-пораз выдыхаць ротам паветра ў часе сну або ў стане фізічных перагрузак. А Лёва, стоячы побач з тэлефоннай будкай, толькі пацее ды аддзімае. Брыль.
аддзіра́цца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да ададрацца.
2. Зал. да аддзіраць.
аддзіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да ададраць, аддзерці.
аддзьму́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Дзьмухаючы, здзьмухнуць.
аддзьму́хвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
З сілай, з шумам выдыхаць паветра. Прыйшоўшы з кузні, Міша доўга мыўся каля парога, паліваючы на рукі з кубка, з прыемнасцю аддзьмухваўся і пырхаў. Арочка.
аддзьму́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да аддзьмухаць.
аддзьму́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Аднакр. да аддзьмухаць.