Verbum

тра́ўлены ​¹, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад травіць ​¹.

2. у знач. прым. Апрацаваны траўленнем або атрыманы ў выніку траўлення. Траўленае срэбра. Траўлены ўзор.

тра́ўлены ​², ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад травіць ​².

тра́ўлер, ‑а, м.

Спецыяльнае судна для лоўлі рыбы тралам.

[Англ. trawler.]

тра́ўма, ‑ы, ж.

Пашкоджанне арганізма, выкліканае раненнем, ударам, апёкам і пад. Праз месяц са шпіталя прыйшло паведамленне, што хлопец сканаў ад траўмы. Гарбук. — Давай паведамім пра гэтую траўму на завод, які выпускае стужкавыя пілы. Мыслівец. // Нервовае ўзрушэнне. Жывуць .. [героі] ў пастаянным душэўным напружанні, якое часта стаіць на мяжы з псіхалагічнай траўмай. Адамовіч.

•••

Бытавая траўма — пашкоджанне здароўя ў выніку няшчаснага выпадку, не звязанага з службовай работай.

[Грэч. tráuma — рана.]

траўматалагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да траўматалогіі, звязаны з ёй. Траўматалагічны інстытут.

траўматало́гія, ‑і, ж.

Раздзел медыцыны, які вывучае траўматычныя пашкоджанні, хваробы, звязаныя з імі, а таксама метады лячэння і прафілактыку іх.

[Ад грэч. tráuma — рана і logos — вучэнне.]

траўмато́лаг, ‑а, м.

Урач, спецыяліст у галіне траўматалогіі.

траўматы́зм, ‑у, м.

Траўматычныя пашкоджанні, звязаныя з пэўным відам прафесіі, з якой‑н. сферай дзейнасці, асяроддзем. Спартыўны траўматызм. Вытворчы траўматызм.

траўматы́чны, ‑ая, ‑ае.

Які ўяўляецца траўмай. Траўматычнае пашкоджанне. // Выкліканы траўмай, які ўзнікае ў выніку траўмы. Траўматычны шок.

траўмі́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. траўміраваць.

траўмі́раваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад траўміраваць.