тра́ўлены 1, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад травіць 1.
2. у знач. прым. Апрацаваны траўленнем або атрыманы ў выніку траўлення. Траўленае срэбра. Траўлены ўзор.
тра́ўлены 2, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад травіць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)