брыке́т, ‑а і ‑у, М ‑кеце, м.
1. ‑а. Плітка, цаглінка з якога‑н. спрасаванага матэрыялу. Тарфяныя брыкеты з’яўляюцца высакаякасным апалам. «Беларусь». А Заслонаў ужо вучыў, як рабіць вугальныя брыкеты, як пры дапамозе пяску і вады выводзіць са строю паравозы і аўтамашыны. Шчарбатаў.
2. ‑у, зб. Разм. Прасаваны торф або вугаль у выглядзе цаглінак. Надбудова тая — элеватар для фрэзернага торфу, з якога мы робім брыкет. Галавач.
[Фр. briquette.]
брыкетава́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. брыкетаваць.
брыкетава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад брыкетаваць.
2. у знач. прым. Які мае форму брыкетаў. Брыкетаваны торф.
брыкетава́цца, ‑туецца; незак.
Зал. да брыкетаваць.
брыкетава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.
Рабіць з якой‑н. бясформеннай масы брыкеты. Аўтар прапануе збіраць рэшткі драўніны на лесараспрацоўках, брыкетаваць іх і выкарыстоўваць у якасці паліва. «Звязда».
брыке́тны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да брыкету (у 2 знач.). Прафесар паказаў рукой на будынак. — У гэтай палове сама станцыя, — сказаў ён, — а злева сушыльнае аддзяленне брыкетнага завода. Галавач.
брыклі́вы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які мае звычку, схільнасць брыкацца. Орлік сапраўды быў благім канём: куслівым і брыклівым. Сіняўскі.
бры́кнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.
Разм. Нечакана, раптоўна ўпасці. Брыкнуцца на роўным месцы.
бры́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Разм.
1. Аднакр. да бры́каць.
2. Тое, што і брыкнуцца.
брыкну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Аднакр. да брыка́ць.
брыку́н, ‑а, м.
Разм. Пра таго, хто любіць брыкацца.