брыкетава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад брыкетаваць.
2. у знач. прым. Які мае форму брыкетаў. Брыкетаваны торф.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)