Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

дыдакты́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да дыдактыкі (у 1 знач.). Дыдактычныя прынцыпы.

2. Павучальны. Дыдактычны тон. // Які мае характар павучання. Дыдактычная літаратура. Дыдактычная паэма.

дыёд, ‑а, м.

Электронная лямпа з двума электродамі, а таксама адпаведны ёй паўправадніковы прыбор.

дыёптр, ‑а, м.

Прыстасаванне для навядзення на які‑н. прадмет геадэзічных інструментаў, не забяспечаных падзорнай трубой.

[Ад грэч. dioptron — люстра.]

дыёптрыка, ‑і, ДМ ‑рыцы, ж.

Вучэнне аб распаўсюджанні святла ў празрыстых асяроддзях.

дыёптрыя, ‑і, ж.

Адзінка аптычнай сілы лінзы або сферычнага люстра.

[Ад грэч. dioptēr — нагляданне, вымярэнне.]

дыз..., прыстаўка (гл. дыс...).

Ужываецца замест «дыс...» перад галоснымі.

дыза́йн, ‑а, м.

Мастацкае канструяванне прамысловых вырабаў.

[Англ. design — задума, праект.]

дыза́йнер, ‑а, м.

Спецыяліст па мастацкаму праектаванню прамысловых вырабаў; мастак-канструктар.

дыза́йнерскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дызайнера.

дызелебудава́нне, ‑я, н.

Галіна прамысловасць, звязаная з вырабам дызеляў.