дыёптр, ‑а, м.

Прыстасаванне для навядзення на які‑н. прадмет геадэзічных інструментаў, не забяспечаных падзорнай трубой.

[Ад грэч. dioptron — люстра.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)