Verbum

ілжэпрыся́га і лжэпрыся́га, ‑і, ДМ ‑сязе, ж.

Злачынства, якое выражаецца ў ілжывым паказанні суду або следству пад прысягай.

ілжэсве́дка і лжэсве́дка, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑дцы, Т ‑ай (‑аю), ж.; Р мн. ‑дак.

Сведка, які (якая) дае лжывыя паказанні.

ілжэсве́дчанне і лжэсве́дчанне, ‑я, н.

Злачынства, якое выражаецца ў наўмыснай дачы лжывых паказанняў судовым або следчым органам.

іліры́ец,

гл. ілірыйцы.

іліры́йка,

гл. ілірыйцы.

іліры́йскі, ‑ая, ‑ае.

Гіст. Які мае адносіны да Ілірыі, ілірыйцаў, які належыць, уласцівы ім. Ілірыйскія плямёны.

іліры́йцы, ‑аў; адз. ілірыец, ‑рыйца, м.; ілірынка, ‑і, ДМ ‑рыйцы; мн. ілірыйкі, ‑рыек; ж.

Гіст. Плямёны, якія насялялі ў старажытнасці Балканскі паўвостраў.

і́лісты, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты ілам. Жыве лінь пераважна ў ціхіх азёрах з мяккім ілістым дном, у старыцах і залівах рэк. Матрунёнак.

іло́т, ‑а, М ілоце, м.

Гіст. Земляроб у Старажытнай Спарце, які знаходзіўся ў становішчы раба. // перан. Кніжн. Бяспраўны чалавек.

ільві́ны і льві́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да льва, належыць яму. Ільвіная шкура. Ільвіная грыва.

2. перан. Які нагадвае чым‑н. ільва; такі, як у льва. Ільвіная сіла.

•••

Ільвіны (львіны) зеў гл. зеў.

Ільвіная (львіная) доля гл. доля.