іло́т, ‑а, М ілоце, м.
Гіст. Земляроб у Старажытнай Спарце, які знаходзіўся ў становішчы раба. // перан. Кніжн. Бяспраўны чалавек.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)