трас, ‑у,
Горная парода вулканічнага паходжання з групы туфаў, якую дабаўляюць да цэменту для моцы і пластычнасці.
[Ням. Trass.]
трас, ‑у,
Горная парода вулканічнага паходжання з групы туфаў, якую дабаўляюць да цэменту для моцы і пластычнасці.
[Ням. Trass.]
тра́са, ‑ы,
1. Лінія на карце або на зямной паверхні, якая намячае кірунак чаго‑н. (канала, чыгункі, лініі электраперадач і пад.).
2. Дарога, якая злучае важныя аб’екты, населеныя пункты і пад.
3. След, які пакідае за сабой трасіруючая куля, снарад і пад.
[Ад ням. Trasse — кірунак лініі, шляху.]
тра́савы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да трасу.
трасало́гія, ‑і,
Раздзел крыміналістыкі, які займаецца фіксацыяй і вывучэннем слядоў, пакінутых на месцы злачынства чалавекам, машынай і інш.
[Ад фр. trace — след і грэч. logós — вучэнне.]
траса́нт, ‑а,
У фінансавай справе — асоба, якая выдае другой асобе пераводны вэксаль; вэксаледаўца.
[Ням. Trassant.]
траса́т, ‑а,
У фінансавай справе — асоба, якой даецца загад заплаціць па пераводнаму вэксалю.
[Ням. Trassat.]
трасашука́льнік, ‑а,
трасе́нне, ‑я,
трасёр, ‑а,
Прыстасаванне ў дне снарада, дзякуючы якому снарад пры палёце пакідае пасля сябе след.
трасі́лка, ‑і,