Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

швейца́рскі 1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Швейцарыі, швейцарцаў, які належыць, уласцівы ім. Швейцарская прырода. Швейцарская культура. // Такі, як у Швейцарыі; выраблены ў Швейцарыі. Швейцарскія каровы. Швейцарскі гадзіннік. Швейцарскі сыр.

швейца́рскі 2, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да швейцара, належыць яму. Швейцарская служба. Швейцарская ліўрэя.

2. у знач. наз. швейца́рская, ‑ай, ж. Памяшканне, якое прымыкае да параднага пад’езда; вестыбюль. Увайсці ў швейцарскую.

швейца́рцы, ‑аў; адз. швейцарац, ‑рца, м.; швейцарка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. швейцаркі, ‑рак; ж.

Насельніцтва Швейцарыі.

шве́лер, ‑а, м.

Спец. Від стальнога пракату, які мае ў сячэнні форму літары П.

[Ням. Schweller.]

шве́лерны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца швелерам. Швелернае жалеза.

швертбо́т, ‑а, М ‑боце, м.

Паруснае аднамачтавае спартыўнае судна лёгкай канструкцыі з высоўным кілем. Кіраваць швертботам.

[Ням. Schwertboot.]