жвіры́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Крупінка жвіру. Плешчацца па краях [берагоў рэчкі] вада, жвірынкі маленькія вылізвае. Скрыган.
жві́рысты, ‑ая, ‑ае.
Усыпаны жвірам, з вялікай колькасцю жвіру. Жвірысты грунт. Жвірыстая дарога. □ Рэчкі цяклі пад тым лёдам, і праз яго свяцілася жвірыстае дно. Чорны.
жвя́канне, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. жвякаць, а таксама гукі гэта дзеяння. [Кухар] пачуў у пуньцы хрумстанне, жвяканне і ціхае вурчэнне... Харты нешта жаруць! Гарэцкі.
жвя́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Шумна прыцмокваючы, перажоўваць ежу; чвякаць.
жвя́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Разм. Аднакр. да жвякаць.