Verbum

брэто́нец,

гл. брэтонцы.

брэто́нка,

гл. брэтонцы.

брэто́нцы, ‑аў; адз. брэтонец, ‑нца, м.; брэтонка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. брэтонкі, ‑нак; ж.

Жыхары Брэтані.

брэх, ‑у, м.

Характэрныя для сабак, лісоў і некаторых іншых звяроў гукі. Заўважыўшы людзей і нарабіўшы брэху, з-пад хаты выбег пярэсты цыбаты сабака. Адамчык. З задумы лесніка вывеў брэх незнаёмага сабакі. Шчарбатаў.

брэцёр, ‑а, м.

Уст. Чалавек, які шукае поваду, каб змагацца на дуэлі; дуэлянт, забіяка.

[Фр. bretteur.]

брэцёрскі, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае адносіны да брэцёра.

брэш, ‑ы, ж.

1. Пралом, адтуліна, прабітая ў сцяне, у корпусе карабля і пад. артылерыйскім снарадам, мінай і пад. // Разрыў, парушэнне цэласнасці чаго‑н. Брэш у абароне праціўніка.

2. перан. Страта. Брэш у бюджэце.

•••

Прабіць брэш — панесці сур’ёзны ўдар, урон.

[Фр. brèche.]