брэцёр, ‑а, м.
Уст. Чалавек, які шукае поваду, каб змагацца на дуэлі; дуэлянт, забіяка.
[Фр. bretteur.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)