Verbum

абтрапа́цца, ‑траплюся, ‑трэплешся, ‑трэплецца; зак.

1. Ачысціць сябе ад чаго‑н. Абтрапацца ад снегу. // (1 і 2 ас. не ўжыв.). Ачысціцца ад кастрыцы (пра лён, цяньку).

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Падрацца, абабіцца па краях (пра вопратку). Варвара раскідвае пінжак на каленях і крытычна праглядае рукавы: ці не падпаролася падкладка, ці не абтрапаліся краі. Васілевіч.

абтрапа́ць, ‑траплю, ‑трэплеш, ‑трэпле; зак., каго-што.

1. Абабіць, страсці што‑н. з чаго‑н. Абтрапаць пыл з шапкі. // Ачысціць трапаннем (лён, цяньку). Абтрапаць жменю лёну.

2. Падраць, абабіць па краях (пра вопратку). Абтрапаць падол спадніцы. Абтрапаць рукавы.

абтраса́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абтрэсціся.

2. Зал. да абтрасаць.

абтраса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абтрэсці.

абтрэ́сены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абтрэсці.

абтрэ́сці, ‑трасу, ‑трасеш, ‑трасе; ‑трасём, ‑трасяце; пр. ‑абтрос, ‑трэсла і абтрасла; зак., каго-што.

Тое, што і атрэсці.

абтрэ́сціся, ‑трасуся, ‑трасешся, ‑трасецца; пр. абтросся, ‑трэслася; зак.

Тое, што і атрэсціся.

абтуха́ць, ‑ае.

Незак. да абтухнуць.

абту́хнуць, ‑не; пр. абтух, ‑тухла; зак.

Тое, што і атухнуць.

абту́шаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абтушыць.