Verbum

брашурава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Сшываць або змацоўваць друкаваныя лісты кнігі, брашуры, часопіса і пад. адпаведна нумарацыі. Стомы пальцы рук не чуюць, клеяць, рэжуць, брашуруюць. А. Александровіч.

[Ад фр. brocher.]

брашуро́вачны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае дачыненне да брашуроўкі. Брашуровачныя работы.

2. у знач. наз. брашуро́вачная, ‑ай, ж. Майстэрня, цэх, дзе робіцца брашураванне.

брашуро́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. брашураваць; брашураванне.

брашуро́ўшчык, ‑а, м.

Друкарскі рабочы, які займаецца брашуроўкай.

брашуро́ўшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да брашуроўшчык.