рагу́лька, ‑і,
1.
2.
3.
4.
рагу́лька, ‑і,
1.
2.
3.
4.
рагу́ля, ‑і,
1. Рагуліна.
2. Ласкавая назва каровы.
рад 1, ‑а,
1. Сукупнасць прадметаў або асоб, размешчаных адзін каля аднаго, адзін за адным у адну лінію.
2. Сукупнасць з’яў, падзей і пад., якія ідуць адно за другім.
3.
4.
5. Размешчаныя ў адну лінію на рынку ларкі або прылаўкі для продажу якіх‑н. аднародных тавараў.
6. Прабор у валасах.
7.
•••
рад 2,
рад 3, ‑а,
Адзінка паглынутай энергіі радыеактыўнага выпраменьвання.
ра́да, ‑ы,
1. Парада, навучанне, як паступіць, як зрабіць.
2. Сумеснае абмеркаванне якіх‑н. пытанняў; нарада.
3. Народны сход, а таксама савет прадстаўнікоў у розныя гістарычныя перыяды на Беларусі, Украіне, у Літве, Польшчы.
4. Контррэвалюцыйная арганізацыя беларускіх і ўкраінскіх буржуазных нацыяналістаў, якая існавала на Беларусі і Украіне ў 1917–1918 гадах.
•••
радабо́ддзе, ‑я,
1. Пра рэдкія пасевы, зараснікі.
2. Пра рэдка сатканую, звязаную і пад. рэч.
ра́давацца, ‑дуюся, ‑дуешся, ‑дуецца;
Адчуваць радасць; праяўляць радасць, быць у радасным, вясёлым настроі.
ра́даваць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе;
Выклікаць радасць, прыносіць радасць.
радаві́тасць, ‑і,
Прыналежнасць да старога знатнага роду; знатнасць.
радаві́ты, ‑ая, ‑ае.
Які належыць да старога знатнага роду.
радавы́ 1, ‑ая, ‑ое.
1. Звычайны, просты, які нічым не вылучаецца сярод іншых.
2. Які не належыць да каманднага саставу; не з’яўляецца камандным (пра ваеннаслужачых).
радавы́ 2, ‑ая, ‑ое.
Тое, што і радковы.
радавы́ 3, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да роду (у 2 знач.).
2. Які пераходзіць у адным родзе з пакалення ў пакаленне; спадчынны; родавы.
радавы́ 4, ‑ая, ‑ое.
Зроблены з грубай ільняной пражы; зрэбны.