абраўно́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абраўнаваць.
абраха́ць, ‑брашу, ‑брэшаш, ‑брэша; зак., каго-што.
Разм. Зняславіць, зганьбіць, нагаварыўшы на каго‑н.; абгаварыць. Было і яшчэ адно апраўданне [у Руневіча]: «Я ж не цётка якая, што садзіць нос у шчыліну, каб потым абрахаць». Брыль.
абрахма́нены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад абрахманіць.
абрахма́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго.
Прыручыць, аблашчыць, зрабіць паслухмяным, пакорлівым. Хітрая гітлераўская шэльма дзейнічае не толькі бізуном і куляй. Часамі яна стараецца абрахманіць сваю ахвяру, дамагчыся ў яе іншымі спосабамі паслухмянасці і пакорлівасці. Купала.
абра́цца, абяруся, абярэшся, абярацца; абяромся, аберацеся; зак.
Тое, што і абабрацца.
абра́ць, абяру, абярэш, абярэ; абяром, абераце; зак., каго-што.
1. Аддаць перавагу каму‑, чаму‑н., выбраць. Паддубаўскі партызанскі атрад абраў гэта месца, як найбольш зручнае для пераправак. Кулакоўскі.
2. Выбраць галасаваннем (для выканання якіх‑н. абавязкаў). Сваёй працай, актыўным удзелам у грамадскія жыцці Анатоль Сцяпанавіч заслужыў высокае давер’е: нафтабудаўцы абралі яго дэпутатам Вярхоўнага Савета, рэспублікі. Хадкевіч.
абрашэ́ціць, ‑шэчу, ‑шэціш, ‑шэціць; зак., што.
Зрабіць рашотку на чым‑н. Абрашэціць акно.
абрашэ́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад абрашэціць.
абрашэ́чвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да абрашэчваць.
абрашэ́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абрашэціць.