Verbum

даўгагры́вы, ‑ая, ‑ае.

З доўгай грывай. Даўгагрывы конь.

даўгадзю́бы, ‑ая, ‑ае.

З доўгай дзюбай. Даўгадзюбы журавель.

даўгакры́лы, ‑ая, ‑ае.

1. З доўгімі крыламі. Даўгакрылы стрыж.

2. у знач. наз. даўгакры́лыя, ‑ых. Атрад птушак, да якога адносяцца стрыжы і канібры.

даўгале́цце, ‑я, н.

Доўгае жыццё. — А сто пяцьдзесят тысяч пладовых дрэў — гэта выдатна.. На здароўе людзям, на іх даўгалецце. Паслядовіч. [Вецер] кудлаціў .. выбеленыя даўгалеццем валасы і шкуматаў газету, якую трымаў Міканор у руках. Ракітны.

даўгалы́гі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Высокі і худы; даўганогі. Даўгалыгі, худы, сагнуўшыся ад холаду,.. [Нічыпар] спяшаўся. Чарнышэвіч.

даўгано́гі, ‑ая, ‑ае.

З доўгімі нагамі. Даўганогі бусел.

даўгано́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Камар з доўгімі нагамі, які належыць да атрада двухкрылых насякомых.

даўгано́сік, ‑а, м.

Насякомае сямейства жукоў з доўгім хабатком; шкоднік сельскагаспадарчых раслін.

даўгано́сы, ‑ая, ‑ае.

З доўгім носам. Даўганосы камар. Даўганосыя чаравікі.

даўгапо́лы, ‑ая, ‑ае.

З доўгімі поламі. Даўгаполы кажух.