Verbum

абню́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абнюхаць.

абнядо́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Тое, што і абяздолены.

2. у знач. наз. абнядо́лены, ‑ага, м.; абнядо́леная, ‑ай, ж. Той, хто пазбаўлены долі; няшчасны. Сагрэць трэ было Беспрытоннага, Слёзы высушыць Абнядоленым. Купала.

абняду́жаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Страціць сілы, аслабець; захварэць. [Тоня:] — Без цябе абыдуцца. Паглядзі на сябе, які стаў... Абнядужаў зусім. Новікаў.

абняду́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абнядужаць.

абнямо́жаны, ‑ая, ‑ае.

Які страціў сілы, моц, энергію; знясілены. Францкевіч, абняможаны і вялы, стаў, як цявіна. Здаецца, вецер яго цяпер паваліў бы. Чорны.

абнясла́віцца, ‑слаўлюся, ‑славішся, ‑славіцца; зак.

Набыць дрэнную славу, нядобрую рэпутацыю. [Дзімін:] — І не ўздумай сваіх новых тэорый прапаведаваць. Абняславішся як невук. Карпаў.

абнясла́віць, ‑слаўлю, ‑славіш, ‑славіць; зак., каго-што.

Распаўсюдзіць дрэнную пагалоску, чуткі, нядобрую славу пра каго‑, што‑н.; зганьбіць. Абняславіць чалавека.

абнясла́ўленне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. абняславіцца.

абнясла́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абняславіць.

абнясла́ўлівацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абняславіцца.

2. Зал. да абняслаўліваць.