Verbum

лічбава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. лічбаваць.

лічбава́цца, ‑буецца; незак.

Зал. да лічбаваць.

лічбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; незак., што.

Абазначаць, меціць лічбамі; нумараваць. Лічбаваць старонкі.

лі́чбавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да лічбы (у 1 знач.).

2. Абазначаны лічбамі, выражаны ў лічбах. Лічбавы маштаб. Лічбавы код.

лі́чнік, ‑а, м.

У матэматыцы — лік простага дробу, які стаіць над рысай (абазначае лік долей, з якіх складаецца дроб); проціл. назоўнік. У дробе 2/5 лічнік 2, а назоўнік 5.

лічы́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Вершык з лічэннем у дзіцячай гульні.

лічы́льнік, ‑а, м.

Апарат для аўтаматычнага ўліку, падліку чаго‑н. Газавы лічыльнік. Лічыльнік электрычнай энергіі. Лічыльнік таксі.

лічы́льнікі, ‑аў; адз. няма.

Прылада ў выглядзе чатырохвугольнай рамы з нанізанымі на папярочныя металічныя пруткі рухомымі костачкамі, якая служыць для арыфметычных падлікаў. Канторскія лічыльнікі.

лічы́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для лічэння, падліку, вылічэння. Лічыльная лінейка. Лічыльныя машыны.

лічы́льшчык, ‑а, м.

Той, хто робіць падлік каго‑, чаго‑н. Лічыльшчыкі па перапісу насельніцтва.