бліску́чка, ‑і,
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVuбліску́чы, ‑ая, ‑ае.
1. Які бліскае, ззяе, вылучае святло, прамені.
2.
блі́снуць, ‑ну, ‑неш, ‑не;
1. Ярка заблішчаць, заззяць (пра сонца, зоркі, агонь і пад.).
2. Паказацца (пра яркія прадметы).
3. Зіркнуць (пра імгненны позірк).
4.
5.
блісь,
1.
2.
бліц, ‑у,
Лямпа для імгненнай моцнай успышкі святла пры фатаграфаванні.
бліц...,
Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам: «вельмі хуткі», «маланкавы», напрыклад:
блі́цкрыг, ‑у,
Маланкавая вайна германскіх мілітарыстаў, разлічаная на хуткую перамогу.
[Ням. Blitzkrieg — маланкавая вайна.]
бліцтурні́р, ‑а,
Шахматны турнір, у якім на кожную партыю даецца максімальна абмежаваны час.
блішча́к, ‑у,
У выразах: жалезны блішчак, свінцовы блішчак, сярэбраны блішчак — назвы мінералаў.
блішча́сты, ‑ая, ‑ае.
Які мае гладкую, бліскучую паверхню, які адбівае прамені святла.