Verbum

журботны, ✂.

1. Ахоплены журбою, сумны, маркотны.

   • Журботная песня.
   • Журботныя вочы.

2. Які выклікае журбу, сум (пра час, выгляд чаго-н. і пад.).

   • Журботная цішыня балот.

|| наз. журботнасць, ✂.

журлівы, ✂.

Сумны, маркотны.

• Журлівая песня.

|| наз. журлівасць, ✂.

журнал, ✂, м.

Школьная кніга для рэгістрацыі прысутнасці вучняў на занятках, бягучага ўліку адказаў вучняў і запісу пройдзенага за дзень матэрыялу па адпаведных прадметах праграмы.

• Класны ж. (для ўліку паспяховасці вучняў).

|| прым. журнальны, ✂.

• Ж. запіс.

журналіст, ✂, ж.

Літаратурны работнік, які займаецца журналістыкай.

|| ж. журналістка, ✂.

|| прым. журналісцкі, ✂.

журналістыка, ✂, ж.

1. Літаратурна-публіцыстычная дзейнасць у газетах, часопісах, на радыё, тэлебачанні.

   • Займацца журналістыкай.

2. зб. Перыядычныя выданні.

   • Беларуская ж.

журчаць, ✂; незак.

1. Пра ваду: пераліваючыся, ствараць аднастайныя булькатлівыя гукі.

   • Пад гарой журчаў ручаёк.

2. перан. Аднастайна, спакойна гучаць (пра гутарку).

|| наз. журчанне, ✂.

журы, нескл., н., зб.

Група спецыялістаў, якая прысуджае ўзнагароды і прэміі на конкурсах, выстаўках, спаборніцтвах.

• Ж. балетнага конкурсу.
• Судзейскае ж. (па спартыўных спаборніцтвах).

журыцца, ✂; незак.

Знаходзіцца ў стане журбы, маркоціцца.

• Не журыся, сынку.

жухлы, ✂.

Такі, што страціў свежасць, няяркі, пацямнелы (пра фарбы, траву, лісце і пад.).

|| наз. жухласць, ✂.

жухнуць, ✂; незак.

Траціць свежасць колеру, станавіцца цьмяным.

• Фарбы ад часу жухнуць.

|| зак. зжухнуць, ✂ і пажухнуць, ✂.