Verbum

дэбіл, ✂, м.

Чалавек з лёгкай формай прыроджанай псіхічнай непаўнацэннасці, разумовай адсталасці.

дэбільны, ✂.

Псіхічна непаўнацэнны, разумова адсталы па прыродзе.

|| наз. дэбільнасць, ✂.

дэбіт, ✂, м. (спец.).

Колькасць вады, нафты і іншай вадкасці, а таксама газу, якую дае крыніца ў пэўны прамежак часу.

• Д. нафтавай свідравіны.

|| прым. дэбітны, ✂.

дэбітор, ✂, м. (спец.).

У бухгалтарскай і гаспадарчай практыцы — даўжнік прадпрыемства, арганізацыі, установы.

|| прым. дэбіторскі, ✂.

• Дэбіторская запазычанасць.

дэбош, ✂, м. (разм.).

Скандал з шумам і бойкай.

• Учыніць д.

дэбют, ✂, м.

1. Першае выступленне на сцэне або на новай арэне дзейнасці.

   • Д. у оперным тэатры.
   • Д. маладога паэта.

2. Пачатак шахматнай або шашачнай партыі.

   • Адкрыты д.

|| прым. дэбютны, ✂.

дэбютаваць, ✂; зак. і незак.

Упершыню публічна выступіць (выступаць) на сцэне або на якой-н. арэне дзеяння.

дэбютант, ✂, м.

Той, хто дэбютуе дзе-н.

• Д. выступіў з вялікім поспехам.

|| ж. дэбютантка, ✂.

|| прым. дэбютанцкі, ✂.

дэвальвацыя, ✂, ж. (спец.).

Ажыццяўляемае ў заканадаўчым парадку змяншэнне залатога ўтрымання грашовай адзінкі або зніжэнне курсу нацыянальнай валюты.

|| прым. дэвальвацыйны, ✂.

дэвіз, ✂, м.

1. Кароткае выслоўе, якое выражае кіруючую ідэю паводзін або дзейнасці.

   • Наш д. — наперад!

2. Слова або выслоўе, якое на конкурсах аўтар ставіць на творы замест свайго імя.

   • Праект пад дэвізам «Перамога».

|| прым. дэвізны, ✂.