Verbum

друкарскі, ✂.

Які служыць для друкавання, для друку.

• Друкарская машына.
• Д. цэх.
• Д. знак.

|| наз. друкарства, ✂.

друкі, ✂, н. (разм.).

Прыстасаванне ў выглядзе сукаватых слупоў для сушкі вікі, гароху і інш.; астражыны.

друшляк, ✂, м.

1. Кухонная пасуда ў выглядзе каўша з дзірачкамі для працэджвання вадкасці, прамывання чаго-н.

2. Ручны інструмент для прабівання невялікіх дзірак у метале і інш.

дрывакол, ✂, м.

1. Той, хто наймаецца калоць дровы.

2. Цяжкая з клінападобным лязом сякера для колкі дроў; калун.

дрывасек, ✂, м.

Той, хто сячэ лес на дровы, займаецца нарыхтоўкай дроў.

дрывотнік, ✂, м.

Павець для дроў.

• Дровы знаходзіліся ў дрывотніку.

дрывотня, ✂, ж.

Тое, што і дрывотнік.

дрыг, выкл. у знач. вык. (разм.).

Ужыв. у значэнні дзеясловаў дрыгаць і дрыгануць.

• Жарабя д. нагой.

дрыгавічы, ✂ (гіст.).

Адно з племянных усходнеславянскіх аб’яднанняў, якое пазней разам з крывічамі і радзімічамі ўвайшло ў склад беларускай народнасці.

дрыгатлівы, ✂.

Які ўздрыгвае, дрыжыць; трапяткі.

• Дрыгатлівыя зарніцы.