Verbum

дамарослы, ✂.

1. Вырашчаны дома, у сваёй гаспадарцы.

   • Д. тытунь.

2. перан. Пасрэдны, які навучыўся чаму-н. саматугам.

   • Д. майстар.

|| наз. дамаросласць, ✂.

дамасед, ✂, м.

Чалавек, які любіць сядзець дома, мала бывае на людзях.

• Ён апошнія гады зрабіўся дамаседам.

|| ж. дамаседка, ✂.

|| прым. дамаседскі, ✂.

дамастрой, ✂, м. (гіст.).

Патрыярхальна-суровы і косны сямейна-бытавы ўклад жыцця (паводле назвы старога рускага звода жыццёвых правіл).

|| прым. дамастроеўскі, ✂.

• Дамастроеўскія норавы.

дамачадцы, ✂, м. (уст.).

Члены сям’і, а таксама людзі, якія жывуць у чыёй-н. сям’і на правах яе членаў.

• Ён прыехаў з усімі сваімі чадамі і дамачадцамі.

дамашні, ✂.

1. Які адносіцца да дома, сям’і, прызначаны для карыстання дома.

   • Д. тэлефон.
   • Д. халат.

2. Свойскі, не дзікі.

   • Дамашнія жывёлы.

3. дамашнія, -іх. Члены сям’і (разм.).

   • Нашы дамашнія.

дамба, ✂, ж.

Гідратэхнічнае збудаванне ў выглядзе штучнага насыпу для засцярогі мясцовасці ад затаплення вадой або для агароджвання вадасховішчаў.

• Загараджальная д.

|| прым. дамбавы, ✂.

дамешак, ✂, м.

Тое, што і дамешка.

|| прым. дамешкавы, ✂.

дамешка, ✂, ж.

Тое, што прыбаўлена, прымешана да чаго-н.

• Мука з дамешкай вотруб’я.

|| прым. дамешкавы, ✂.

дамінаваць, ✂; незак. (кніжн.).

1. Мець перавагу, быць галоўным, асноўным.

   • У агульнай мелодыі дамінавалі гукі кларнета.

2. над чым. Узвышацца над акаляючай мясцовасцю.

   • Тара дамінавала над горадам.

|| наз. дамінаванне, ✂.

дамінанта, ✂ (кніжн.).

1. З’ява, якая пераважае ў якой-н. сферы.

2. Дамінуючая ідэя; важнейшая састаўная частка чаго-н.

|| прым. дамінантны, ✂.