Verbum

далоў, прысл. (разм.).

1. На зямлю, на падлогу.

   • Камень з воза паляцеў д.

2. Прэч, вон.

   • Д. штурмаўшчыну!

3. У знач. загаду, патрабавання зняць, прыбраць што-н. і пад.

   • Шапкі д.!

далучальны, ✂.

1. Прызначаны для далучэння.

   • Д. провад.

2. У граматыцы: далучальны сказ — даданы сказ, які ўносіць дадатковае паведамленне.

3. Які служыць для далучэння.

   • Д. злучнік.

далучыцца, ✂; зак.

1. Павялічыцца на пэўную колькасць.

   • Да групы экскурсантаў далучылася яшчэ 5 чалавек.

2. Згадзіўшыся з кім-, чым-н., прымкнуць.

   • Д. да грамадскага жыцця краіны.

|| незак. далучацца, ✂.

|| наз. далучэнне, ✂.

далучыць, ✂; зак.

1. Прылучыць да чаго-н.

   • Д. карову да статка.

2. Прыбавіць да чаго-н.

   • Д. дакументы да справы.

3. Пазнаёміць з. чым-н.

   • Д. дзяцей да музычнай культуры.

|| незак. далучаць, ✂.

|| наз. далучэнне, ✂.

даль, ✂, ж.

1. Далёкі прастор; прасцяг, шыр.

   • Далі леглі сінім морам.

2. (звычайна з азначэннем). Далёкае месца.

   • Блакітная д.
   • Праклалі шлях у касмічныя далі.

◊

• Такую даль (ісці, ехаць, цягнуцца) (разм.) — так далёка.

дальбог, выкл. (уст.).

Тое, што і далібог.

дальнабачны, ✂.

Здольны прадбачыць вынікі чаго-н.

• Д. чалавек.

|| наз. дальнабачнасць, ✂.

дальнабойны, ✂.

Прызначаны для стральбы на далёкую адлегласць.

• Дальнабойная артылерыя.

|| наз. дальнабойнасць, ✂.

дальназоркі, ✂.

1. Які бачыць аддаленыя прадметы лепш, чым блізкія.

   • Акуляры для дальназоркіх (наз.).

2. перан. Тое, што і дальнабачны.

   • Д. палітык.

|| наз. дальназоркасць, ✂.

дальнамер, ✂, м.

Прыбор для вызначэння адлегласці.

• Аптычны д.
• Акустычны д.

|| прым. дальнамерны, ✂.