Verbum

абыдзёншчына, ✂, ж. (пагард.).

Усё звычайнае, шэрае, коснае, пазбаўленае грамадскіх інтарэсаў.

• Надакучыла а.

абылга́ць, ✂; зак.

Узвесці паклёп, абгаварыць каго-н.

• А. сумленнага чалавека.

абымшы́ць, ✂; зак.

Перакласці мохам бярвенне ў зрубе; пазатыкаць мохам шчыліны ў сценах.

• А. хату.

абымшэ́лы, ✂.

Які аброс, пакрыўся мохам.

• Абымшэлая страха.

абымшэ́ць, ✂; зак.

Абрасці мохам.

• Страха хаты абымшэла.

абыржаве́лы, ✂.

Пакрыты ржой, іржавы.

• Абыржавелае жалеза.

абыржаве́ць, ✂; зак.

Пакрыцца ржой.

• Металічны дах абыржавеў.

абысці́, ✂; зак.

1. Прайсці, акружаючы, агібаючы ці абмінаючы каго-, што-н.

   • А. возера.
   • А. фланг праціўніка.
   • А. таварыша па службе (перан. пакінуць без павышэння).
   • А. вострае пытанне (перан. наўмысна абмінуць).
   • А. закон (перан. не прыняць пад увагу).

2. Прайсці па ўсёй прасторы чаго-н.

   • А. ўсё поле.

3. Пабываць у многіх месцах, у многіх.

   • А. знаёмых.
   • А. ўсе кватэры.
   • Чутка абышла ўсю вёску (перан.).

4. Абагнаць, апярэдзіць (разм.).

   • А. саперніка ў спартыўных спаборніцтвах.

5. перан. каго (што). Ашукаць, перахітрыць (разм.).

   • А. начальства.

◊

• За вярсту абысці каго-што (разм.) — не мець жадання сустрэцца з кім-, чым-н., убачыць каго-, што-н.

|| незак. абыходзіць, ✂ і абходзіць, ✂.

|| наз. абыходжванне, ✂, абыход, ✂ і абход, ✂.

абысці́ся, ✂; зак.

1. Задаволіцца тым, што ёсць; здолець пажыць без каго-, чаго-н.

   • Без іх абыдземся.

2. Так ці інакш паставіцца да каго-, чаго-н.

   • А. па-людску з чалавекам.
   • Несправядліва абышліся з супрацоўнікам.

3. Запатрабаваць пэўных расходаў, якіх-н. затрат.

   • Паліто нядорага абышлося.
   • Паездка на мора абышлася ў капеечку (дорага).

4. Закончыцца добра, без непрыемнасцей; уладзіцца.

   • Усё абышлося добра.

|| незак. абыходзіцца, ✂ і абходзіцца, ✂.

|| наз. абыходжанне, ✂.

абыхо́д, ✂, м.

1. гл. абысці.

2. Тое, што і абыходак (у 1 і 3 знач.).