Verbum

быва́лы, ✂.

1. Які многа дзе бываў і многа бачыў, з вялікім жыццёвым вопытам.

   • Ён чалавек б.

2. Прывычны, які бываў ужо раней.

   • Справа гэта бывалая.

быва́ць, ✂; незак.

1. Прыходзіць да каго-н., наведваць каго-н.

   • Часта б. у гасцях.

2. Знаходзіцца, прысутнічаць дзе-н.

   • Мала б. дома.

3. Здарацца, мець месца.

   • Маланка бывае і зімою.

4. (2 ас. адз. і мн. л.). Форма развітання.

   • Бывайце, маладыя гады.
   • Бывайце здаровы.

◊

• Бываць на людзях — быць сярод людзей, з людзьмі.

• Як ні ў чым не бывала — як быццам нічога не здарылася.

бы́дла, ✂, ж., зб.

1. Буйная рагатая жывёла.

   • Гнаць б. ў поле.

2. перан. Пры выказванні зневажальных, пагардлівых адносін да каго-н. (разм. пагард.).

   • З дзяцінства ён толькі і чуў: «мужык, б.».

|| прым. быдлячы, ✂.

бык​¹, ✂, м.

Прамежкавая апора маста.

• Бетонныя быкі.

бык​², ✂, м.

1. Самец буйной рагатай жывёлы, дзікай і свойскай.

   • Бой быкоў.
   • Племянны б.

2. мн. Падсямейства буйных жвачных млекакормячых (тур, бізон, зубр і пад.).

◊

• Браць быка за рогі (разм.) — пачынаць дзейнічаць энергічна, з галоўнага.

|| памянш. бычок, ✂.

• Быць бычку на вяровачцы (прыказка).

|| прым. бычыны, ✂ і бычачы, ✂.

былі́на, ✂, ж.

Народная эпічная песня пра багатыроў і іх подзвігі.

• Гераічная б.

|| прым. былінны, ✂.

• Б. герой.

былі́нка, ✂, ж.

Сцяблінка травы, травінка.

• Сухая б.

быллё, ✂, н., зб.

Высакарослае сцяблістае пустазелле; бур’ян.

◊

• Зарасці (парасці) быллём (разм.) — адысці ў нябыт, забыцца.

былы́, ✂.

1. Мінулы, прошлы.

   • Былыя падзеі.
   • Успамінаць былое (наз.).

2. Які страціў ранейшае становішча, прызначэнне.

   • Б. студэнт.
   • Былая слава.

быль, ✂, ж.

1. Тое, што сапраўды было, адбывалася ў адрозненне ад небыліцы.

   • Пераплялася б. з небыліцай.

2. Апавяданне аб праўдзівым здарэнні.

   • Б. перадаецца з пакалення ў пакаленне.