бы́дла, ✂, ж., зб.

  1. Буйная рагатая жывёла.

    • Гнаць б. ў поле.

  2. перан. Пры выказванні зневажальных, пагардлівых адносін да каго-н. (разм. пагард.).

    • З дзяцінства ён толькі і чуў: «мужык, б.».

|| прым. быдлячы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)