Verbum

буржуа́, нескл., м.

Прадстаўнік класа буржуазіі.

буржуазі́я, ✂, ж.

Грамадскі клас, які валодае сродкамі вытворчасці, ідэямі і навыкамі для арганізацыі рыначнай гаспадаркі і жыве за кошт інвестыцыі капіталаў.

• Дробная б. (дробныя ўласнікі, якія валодаюць сродкамі вытворчасці і карыстаюцца наёмнай працай у нязначнай ступені або зусім не карыстаюцца ёю).

|| прым. буржуазны, ✂.

буржу́й, ✂, м. (разм. пагард.).

Тое, што і буржуа.

|| ж. буржуйка, ✂.

|| прым. буржуйскі, ✂.

буржу́йка, ✂, ж. (разм.).

Металічная печка.

• Жалезная б.

бу́рка, ✂, ж.

1. На Каўказе: род плашча або накідкі з тонкага лямцу.

   • Казацкая б.

2. Шырокая доўгая з башлыком адзежына з саматканага сукна, якую апранаюць паверх кажуха.

буркава́ць, ✂; незак.

1. Утвараць характэрныя для галубоў гукі.

   • Галубы буркуюць.

2. перан. Лагодна і пяшчотна размаўляць (жарт.).

   • Маладыя буркуюць у куточку.

|| наз. буркаванне, ✂.

бурката́ць, ✂; незак. (разм.).

1. Тое, што і буркаваць.

   • Голуб буркоча.

2. Бурчаць, мармытаць.

   • Б. сабе пад нос.

|| наз. буркатанне, ✂.

бу́ркаць, ✂; незак. (разм.).

Невыразна, з адценнем незадаволенасці гаварыць што-н.

|| аднакр. буркнуць, ✂.

• Стары штосьці буркнуў і пайшоў у хату.

|| наз. бурканне, ✂.

бу́ркі, ✂, ж.

Абутак з фетру, сукна або з тонкага лямцу, які носіцца з галёшамі ці на скураной падэшве без іх.

|| прым. бурачны, ✂.

бурла́к, ✂, м.

Даўней: рабочы ў арцелі, якая цягнула паўз бераг супраць цячэння судны.

|| прым. бурлацкі, ✂.

• Бурлацкая арцель.