бурката́ць, ​✂; незак. (разм.).

  1. Тое, што і буркаваць.

    • Голуб буркоча.

  2. Бурчаць, мармытаць.

    • Б. сабе пад нос.

|| наз. буркатанне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)