буркатаць

дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

  1. Тое, што і буркаваць.

    • Голуб буркоча.

  2. Бурчаць, мармытаць.

    • Б. сабе пад нос.

|| назоўнік: буркатанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)