Verbum

балка́рцы, ✂, м.

Народ цюркскай моўнай групы, які складае частку насельніцтва Кабардзіна-Балкарыі, што ўваходзіць у Расійскую Федэрацыю.

|| ж. балкарка, ✂.

|| прым. балкарскі, ✂.

балко́н, ✂, м.

1. Пляцоўка з поручнямі, прыбудаваная знадворку да сцяны дома.

   • Адпачываць на балконе.

2. Сярэдні або верхні ярус у тэатры.

|| памянш. балкончык, ✂.

|| прым. балконны, ✂.

• Балконныя дзверы.

бало́н, ✂, м.

1. Спецыяльны сасуд для вадкасцей ці газаў.

   • Газавы б.

2. Гумавая аўтамабільная або інш. камера, якая напаўняецца паветрам.

   • Залатаны б.

3. Абалонка аэрастата, дырыжабля, якая напаўняецца газам (спец.).

|| памянш. балончык, ✂.

|| прым. балонны, ✂.

бало́нка​¹, ✂, ж.

1. Аконнае шкло, шыба.

   • Б. акна.

2. Старонка кнігі; часопіса (уст.).

бало́нка​², ✂, ж.

Парода маленькіх хатніх сабачак з доўгай шаўкавістай шэрсцю.

бало́та, ✂, н.

1. Нізкае багністае месца са стаялай вадой.

   • Куп’істае б.
   • Вада аддае балотам.

2. толькі адз. Вялікая гразь на вуліцы, у двары (разм.).

3. толькі адз., перан. Усё, што характарызуецца застоем, бяздзейнасцю, маральным падзеннем.

|| памянш. балотца, ✂.

|| прым. балотны, ✂.

• Балотная расліннасць.

бало́цісты, ✂.

1. Багаты на балоты.

   • Б. край.

2. Забалочаны, багністы.

   • Балоцістая мясцовасць.

|| наз. балоцістасць, ✂.

балты, ✂.

Народы Прыбалтыкі (літоўцы, латышы), продкамі якіх з’яўляліся заходнебалтыйскія плямёны жэмайты, земгалы, латгалы.

|| прым. балцкі, ✂.

балы́к, ✂, м.

Прасоленая і правяленая або правэнджаная хрыбтовая частка асятровых і ласасёвых рыб.

• Асятровы б.

|| прым. балыковы, ✂.

• Балыковая каўбаса.

баль, ✂, м.

1. Вечар з танцамі і забавамі.

   • Выпускны б.

2. Вялікі званы абед.

3. перан. Нястомны разгул чаго-н. (рэакцыі, ваеншчыны; пагард.).

◊

• Баль-маскарад — касцюміраваны вечар з танцамі.

|| прым. бальны, ✂.

• Бальныя танцы.