бало́та, , н.

  1. Нізкае багністае месца са стаялай вадой.

    • Куп’істае б.
    • Вада аддае балотам.
  2. толькі адз. Вялікая гразь на вуліцы, у двары (разм.).

  3. толькі адз., перан. Усё, што характарызуецца застоем, бяздзейнасцю, маральным падзеннем.

|| памянш. балотца, .

|| прым. балотны, .

  • Балотная расліннасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)