Verbum

хімікаліі, ✂.

Хімічныя прэпараты, вырабы.

хімікат, ✂, м.

Хімічны прэпарат, выраб.

хімічны, ✂.

1. гл. хімія.

2. Які мае адносіны да з’яў, што вывучаюцца хіміяй.

   • Хімічная рэакцыя.
   • Хімічныя элементы.

3. Звязаны з прымяненнем метадаў хіміі ў вытворчасці, у розных галінах гаспадаркі, а таксама атрыманы пры дапамозе метадаў і сродкаў хіміі.

   • Хімічная апрацоўка глебы.
   • Хімічныя ўгнаенні.

4. Звязаны з прымяненнем прадуктаў хіміі ў ваенных мэтах.

   • Хімічная зброя.

◊

• Хімічны карандаш — карандаш з асобым графітам, які пры змочванні піша як чарніла.

хімія, ✂, ж.

1. Навука аб саставе, будове, уласцівасцях рэчываў і іх узаемных ператварэннях.

   • Неарганічная х.
   • Фізічная х.

2. Якасны, хімічны састаў чаго-н.

   • Х. крыві.
   • Х. нафты.

|| прым. хімічны, ✂.

хімія...

Першая частка складаных слоў са знач. які мае адносіны да хіміі, напр. хіміявакцына, хіміяпрамянёвы, хіміяпрэпараты, хіміясінтэз, хіміятэрапеўтычны, хіміятэрапія.

хіна, ✂, ж. (разм.).

Тое, што і хінін.

|| прым. хінны, ✂.

• Х. парашок.
• Хіннае дрэва (дрэва ў Паўднёвай Амерыцы, у кары якога ёсць хінін).

хіндзі, нескл., ж.

Індаеўрапейская мова індыйскай групы, дзяржаўная мова Індыі.

хінін, ✂, м.

Белы парашок, горкі на смак, з кары хіннага дрэва, выкарыстоўваецца ў медыцыне.

|| прым. хінінны, ✂.

хінуцца, ✂; незак.

1. Нахіляцца, нагінацца.

   • Куды вецер, туды і дрэва хінецца.

2. перан. Мець ахвоту да чаго-н., захапляцца чым-н.

   • Х. да навукі.

3. перан. Мець цягу да каго-н., сімпатызаваць каму-н.

   • Хлопчык больш хінуўся да дзеда.

хінуць, ✂; незак.

1. Нахіляць, нагінаць.

2. перан. Выклікаць прыхільнасць да сябе, схіляць на свой бок.

   • Яго дабрата хінула да яго людзей.

3. Накіроўваць на што-н. што-н. (думку, справу і пад.).

   • Было незразумела, куды ён хінуў у сваёй гутарцы.

4. Прыхіляць, гарнуць да сябе.

   • Х. дзіця да грудзей.