Verbum

фіна-угорскі, ✂.

Які мае адносіны да групы роднасных па мове народаў, да якой належаць фіны, венгры, карэлы, эстонцы, удмурты і інш.

фіна-угразнавец, ✂, м.

Спецыяліст на фіна-угразнаўству.

фіна-угразнаўства, ✂, н.

Сукупнасць навук, якія вывучаюць гісторыю, мовы, літаратуру, фальклор і культуру фіна-угорскіх народаў.

|| прым. фіна-угразнаўчы, ✂.

фінік, ✂, м.

Ядомы плод фінікавай пальмы.

|| прым. фінікавы, ✂.

○

• Фінікавая пальма — пальма з кронай вялікіх перыстых лістоў, якая дае салодкія плады — фінікі.

фініка, ✂, ж.

1. Фігурка ў настольных гульнях для перасоўвання па клетках.

2. Кубік, кружок і пад. у настольных гульнях для падліку ачкоў, бітак і пад.

|| прым. фішачны, ✂.

фініфць, ✂, ж.

Назва эмалі для пакрыцця металічных вырабаў і для нанясення ўзору на фарфор.

|| прым. фініфцевы, ✂.

• Ф. пярсцёнак (пакрыты фініфцю).

фініш, ✂, м.

1. Заключная частка спартыўнага спаборніцтва на хуткасць.

2. Канечны пункт, канец такога спаборніцтва.

3. У спорце: некаторая адлегласць на дыстанцыі перад канечным пунктам.

   • Прайсці ф.

|| прым. фінішны, ✂.

• Фінішная стужка.

фінішаваць, ✂; зак. і незак.

1. Прыйсці (прыходзіць) да фінішу (у 2 знач.).

2. Прайсці (праходзіць) у фінішы (у 3 знач.).

|| наз. фінішаванне, ✂.

фінка, ✂, ж.

1. Нож з тоўстым кароткім лязом, так званы фінскі нож (разм.).

2. Круглая шапка з футравым адкладным аколышкам.

3. Невялікі конь паўночнай пароды.

фінт, ✂, м.

У спорце: падманны рух, фальшывы выпад.