Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

усмактацца, ; зак.

  1. Упіўшыся, пачаць смактаць.

    • П’яўка ўсмакталася ў нагу.
  2. Увабрацца, прасочваючыся.

    • Вада ўсмакталася ў зямлю.
  3. Прысмактацца губамі (пра дзіця).

|| незак. усмоктвацца, .

усмактаць, ; зак.

Увабраць у сябе, паглынуць; усмактаць.

  • Зямля ўсмактала вільгаць.

|| незак. усмоктваць, .

усмаліць1, ; зак. (разм.).

Добра засмаліць што-н.

  • У. лодку.

усмаліць2, ; зак. (разм.).

Моцна ўдарыць.

  • У. пугай.
  • Замоўкні, бо зараз усмалю!

усмешка, , ж.

Міміка твару, губ, вачэй, якая паказвае схільнасць да смеху, выражае радасць, задаволенасць і пад.

  • Чыстая ў.
  • Вясёлая ў.
  • Хітрая ў.

|| памянш. усмешачка, .

усмешлівы, .

З усмешкай на твары, які часта ўсміхаецца.

|| наз. усмешлівасць, .

усміхацца, ; незак.

Усмешкай выражаць якія-н. пачуцці.

  • Жыццярадасна ў.

|| зак. усміхнуцца, .

усобіца, , ж.

Міжусобная варожасць.

  • Княжацкія ўсобіцы.

усохлы, .

  1. Які высах, стаў вельмі сухім.

    • Усохлая зямля.
  2. Які засох, зачах.

    • Усохлае дрэўца.

усохнуцца, ; зак.

Тое, што і усохнуць (у 2 знач.).

  • Зерне ўсохлася.

|| незак. усыхацца, .

|| наз. усыханне, .