Verbum

упарціцца, ✂; незак.

Упарта не згаджацца на што-н., з чым-н.

упарыцца, ✂; зак.

1. Дайсці да гатоўнасці ў выніку парання.

   • Буракі ўпарыліся.

2. Спацець ад напружанай дзейнасці, цяжкай працы.

   • У. на рабоце.

3. Пра каня: пакрыцца потам, узмыліцца ад гонкі.

   • Конь упарыўся.

|| незак. упарвацца, ✂.

упарыць, ✂; зак.

1. Парачы, згатаваць, давесці да патрэбнага стану.

   • У. рэпу.

2. Увагнаць у пот цяжкай, напружанай працай.

   • Гэта работа мяне ўпарыла.

3. Загнаць (каня) да поту, узмыліць.

|| незак. упарваць, ✂.

упасвіць, ✂; зак.

1. Змагчы пасвіць.

   • Гэты малы адзін не ўпасе кароў.

2. перан. Упільнаваць, дагледзець (разм.).

   • У. куранят.

3. Адкарміць на падножным корме (разм.).

упаўзці, ✂; зак.

Улезці, забрацца куды-н. паўзком.

• Жук упоўз у шчыліну.

|| незак. упаўзаць, ✂.

упаўнаважанне, ✂, н.:

• па ўпаўнаважанню (афіц.) — па даверанасці.

• Дзейнічаць па ўпаўнаважанню (чыім-н. або каго-н.).

упаўнаважаны, ✂, м.

Афіцыйная асоба, якая дзейнічае на падставе якіх-н. паўнамоцтваў.

• У. фінансавага аддзела.

|| ж. упаўнаважаная, ✂.

упаўнаважыць, ✂; зак.

Даць паўнамоцтвы на што-н.

• У. на вядзенне перагавораў.

|| незак. упаўнаважваць, ✂.

упацелы, ✂.

Спацелы.

• Прыбег у. хлопчык.

упачатку, прысл.

Спярша, спачатку.

• У. былі адны перажыванні.