Verbum

акселера́цыя, ✂, ж. (спец.).

Паскарэнне фарміравання, росту, развіцця.

|| прым. акселерацыйны, ✂.

аксельба́нты, ✂, м.

Наплечныя шнуры на мундзір (у генералаў, афіцэраў генеральнага штаба, штабных афіцэраў і ад’ютантаў розных рангаў у некаторых арміях).

аксесуа́р, ✂, м.

1. Дробны прадмет, дэталь сцэнічнага абсталявання (спец.).

2. перан. Пабочная з’ява, дэталь, якія дапаўняюць што-н., ствараюць фон для галоўнага (у жывапісе, скульптуры, літаратуры).

|| прым. аксесуарны, ✂.

аксі́д, ✂, м. (спец.).

Тое, што і акісляльнік.

|| прым. аксідны, ✂.

аксідзі́раваць, ✂; зак. і незак. (спец.).

Акісліць (-ляць) паверхню металічных вырабаў для засцярогі ад карозіі або надання прыгожага знешняга выгляду.

• А. серабро.

|| наз. аксідзіроўка, ✂ і аксідзіраванне, ✂.

аксідзіро́ўка, ✂, ж. (спец.).

1. гл. аксідзіраваць.

2. Аксідзіраваны слой на паверхні чаго-н.

аксіёма, ✂, ж.

Палажэнне, якое не патрабуе доказу і прымаецца ў якасці зыходнага прынцыпу якой-н. тэорыі (спец.), а таксама (перан.) наогул палажэнне, якое прымаецца без доказу; бясспрэчная ісціна.

|| прым. аксіяматычны, ✂.

аксіяматы́чны, ✂ (кніжн.).

1. гл. аксіёма.

2. Бясспрэчны, зразумелы без доказаў.

|| наз. аксіяматычнасць, ✂.

акт, ✂, м.

1. Адзінкавае праяўленне якой-н. дзейнасці, дзеянне, учынак.

   • Тэрарыстычны а.

2. Закончаная частка драматычнага твора, спектакля.

   • Другі а. п’есы.

3. Закон, устанаўленне дзяржаўных органаў або грамадскіх арганізацый.

4. Дакумент, запіс аб якім-н. юрыдычным факце.

   • Скласці а. аб праверцы.
   • Абвінаваўчы а.

|| прым. актавы, ✂.

акта́ва, ✂, ж. (спец.).

1. Восьмая ступень гамы, а таксама інтэрвал паміж бліжэйшымі аднайменнымі гукамі рознай вышыні.

2. Вельмі нізкі бас.

3. Васьмірадковая страфа, у якой першыя шэсць радкоў аб’яднаны дзвюма перакрыжаванымі рыфмамі, а два апошнія — сумежнай рыфмай.

|| прым. актаўны, ✂.