Verbum

адступле́нне, ✂, н.

1. гл. адступіць.

2. Адхіленне ад асноўнай тэмы.

   • Лірычнае а. ў літаратурным творы.

адсту́пнік, ✂.

Чалавек, які адступіўся, адрокся ад ранейшых перакананняў.

|| ж. адступніца, ✂.

|| прым. адступніцкі, ✂.

адсту́пніцтва, ✂, н.

Паводзіны, спосаб дзеяння адступніка.

адступны́, ✂ (уст.).

Які даецца каму-н. за згоду адмовіцца, адступіцца ад каго-, чаго-н.

• Адступныя грошы.
• Сто тысяч рублёў адступнога (наз.).

адсу́нуцца, ✂; зак.

Сунучыся, перамясціцца на невялікую адлегласць.

• А. ад акна.

|| незак. адсоўвацца, ✂.

адсу́нуць, ✂; зак.

1. Сунучыся, перамясціць на невялікую адлегласць.

   • А. стол ад акна.

2. Адчыняючы што-н., адвесці ўбок.

   • А. засаўку.

|| незак. адсоўваць, ✂.

адсупо́ніць, ✂; зак.

Развязаць супоню, распрагаючы каня; рассупоніць.

|| незак. адсупоньваць, ✂.

адсу́тнасць, ✂, ж.

Становішча, калі няма ў наяўнасці каго-, чаго-н.

• А. дапамогі.
• У маю а. (калі мяне не было).

адсу́тнічаць, ✂; незак.

Не быць на месцы, не прысутнічаць дзе-н. у пэўны час.

• На занятках адсутнічала частка слухачоў.

адсу́тны, ✂.

1. Які адсутнічае.

   • Запісаць адсутных (наз.).

2. Які не выяўляе ніякай цікавасці да навакольнага, абыякавы, пасіўны.

   • А. позірк.