Verbum

umpire [ˈʌmpaɪə] n.

1. суддзя́ (у тэнісе, крыкеце і да т.п.)

2. пасярэ́днік; траце́йскі суддзя́, арбі́тр

umpteen [ˌʌmpˈti:n] adj. infml шматлі́кі, незлічо́ны;

have umpteen reasons for doing smth. мець ты́сячу прычы́н, каб зрабі́ць што-н.

umpteenth [ˌʌmpˈti:nθ] adj. infml э́нны (пра колькасць);

For the umpteenth time I tell you I don’t know. У соты раз я гавару табе, што не ведаю.