Verbum

hit​² [hɪt] v. (hit)

1. біць;

hit smb. a heavy blow мо́цна каго́-н. уда́рыць

2. пацэ́льваць;

hit a target трапля́ць у цэль

3. закрана́ць за жыво́е;

He is hit in his pride. Яго самалюбства абражана.

♦

hit home зачапі́ць за жыво́е;

hit on/upon smth. знайсці́, натра́піць; напа́сці, наткну́цца на што-н.;

hit the headlines зрабі́ць сенса́цыю;

hit the ceiling/roof infml раз’ю́шыцца;

hit the hay/sack ісці́ спаць;

hit the nail on the head праві́льна ўгада́ць, здагада́цца;

hit the road/trail infml выпраўля́цца ў даро́гу;

hit smb. (straight/right) in the eye кі́дацца ў во́чы каму́-н.

hit back [ˌhɪtˈbæk] phr. v. адказа́ць на ўдар, даць зда́чы; адказа́ць на напа́дкі тым жа

hit off [ˌhɪtˈɒf] phr. v. :

♦

hit it off with smb. infml сябрава́ць з кім-н.

hit out [ˌhɪtˈaʊt] phr. v. (at) накі́двацца, напада́ць (на каго́-н.); бі́цца, лупі́ць без разбо́ру (каго́-н.)

hit up [ˌhɪtˈʌp] phr. v. : hit smb. up for smth. AmE, infml пазыча́ць; выпро́шваць у каго́-н. што-н.

hitch​¹ [hɪtʃ] n.

1. штуршо́к, рыво́к (уверх)

2. перашко́да, замі́нка, затры́мка;

The party went off without a hitch. Вечарына прайшла гладка.

hitch​² [hɪtʃ] v.

1. е́здзіць на спадаро́жных машы́нах;

They hitched a ride in a lorry. Яны пад’ехалі на грузавіку.

2. прывя́зваць;

hitch the horse to the cart прывяза́ць каня́ да во́за

hitch up [ˌhɪtʃˈʌp] phr. v. падця́гваць (штаны, спадніцу і да т.п.)

hitchhike [ˈhɪtʃhaɪk] v. падаро́жнічаць аўтасто́пам

hitchhiker [ˈhɪtʃhaɪkə] n. той, хто падаро́жнічае аўтасто́пам, «хіч-ха́йкер»

hither [ˈhɪðə] adv. dated сюды́

♦

hither and thither сюды́ і туды́, уза́д і ўпе́рад; у ро́зных напра́мках

hitherto [ˌhɪðəˈtu:] adv. fml. да гэ́тага ча́су, да гэ́тае пары́

Hitlerite [ˈhɪtləraɪt]n. гі́тлеравец;

Hitlerite Germany гі́тлераўская Герма́нія

hitter [ˈhɪtə] n. : He is a hard hitter. У яго цяжкая рука.

hit-and-miss [ˌhɪtənˈmɪs] adj. недакла́дны, які́ не дае́ вы́нікаў, выпадко́вы, зро́блены абы-я́к